Aandrijfriemen: verschil tussen versies

Versie van 26 mei 2011 om 15:40

Een aandrijfriem is een type vermogensoverbrenging. Een of meer riemschijven kunnen aangedreven worden door een of meerdere aandrijfschijven. Riemen produceren weinig trillingen en stoten, en aldus weinig lawaai. Ze zijn bruikbaar voor grote asafstanden en er is weinig smering nodig.

Riemen zijn echter niet geschikt voor synchrone aandrijvingen (de slip), behalve bij het gebruik van getande riemen.

Vroeger werden leren riemen gebruikt, wegens hun hoge wrijvingscoëfficiënt. Een lange reep leer werd aan de einden voorzien van speciale krammen, in de bankschroef met een riemverbinder. Die krammen schoven in elkaar en daar werd een pees doorheen geschoven om er een rondgaande riem van te maken. Als de riem doorslipte werd met een blok speciale hars al draaiende de binnenkant de riem weer stroef gemaakt. Vandaag de dag worden ook kunststof (rubber)-riemen gebruikt, en samengestelde riemen, bestaande uit een laag leder (goede wrijvingseigenschappen), een laag kunststof (hoge sterkte) en een textiel afdekking.

Otis

De Otis lift type Gen2 maakt gebruik van platte aandrijfriemen in plaats van de veelgebruikte staalkabels, dit omdat deze onderhoudsarm zijn.

Types

• platte riemen;
• getande riemen;
• V-riemen, met een hogere wrijving, maar een onconventionele vorm;
• micro-V-riemen, platte V-riemen;