Aandrijfriemen: verschil tussen versies

Versie van 27 mei 2011 om 10:24

Aandrijfriemen

Riemaandrijving op een Clémen]-motorfiets uit 1908. De ketting diende voor het "aanfietsen"   Leren aandrijfriem aan elektromotor   Om de riem te kunnen vervangen ontbreekt bij deze Raleigh uit 1902 de rechter spatbordsteun   getande riem, zorgt voor een synchrone overbrenging

Een aandrijfriem is een type vermogensoverbrenging. Een of meer riemschijven kunnen aangedreven worden door een of meerdere aandrijfschijven. Riemen produceren weinig trillingen en stoten, en aldus weinig lawaai. Ze zijn bruikbaar voor grote asafstanden en er is weinig smering nodig.

Riemen zijn echter niet geschikt voor synchrone aandrijvingen (de slip), behalve bij het gebruik van getande riemen.

Vroeger werden leren riemen gebruikt, wegens hun hoge wrijvingscoëfficiënt. Een lange reep leer werd aan de einden voorzien van speciale krammen, in de bankschroef met een riemverbinder. Die krammen schoven in elkaar en daar werd een pees doorheen geschoven om er een rondgaande riem van te maken. Als de riem doorslipte werd met een blok speciale hars al draaiende de binnenkant de riem weer stroef gemaakt. Vandaag de dag worden ook kunststof (rubber)-riemen gebruikt, en samengestelde riemen, bestaande uit een laag leder (goede wrijvingseigenschappen), een laag kunststof (hoge sterkte) en een textiel afdekking.

Types

• platte riemen;
• getande riemen;
• V-riemen, met een hogere wrijving, maar een onconventionele vorm;
• micro-V-riemen, platte V-riemen;